Πάντα πιστεύαμε και πιστεύουμε ως δάσκαλοι που μεγαλώνουν μικρά παιδιά πως οι σχολικές γιορτές δεν είναι απλά αναμνήσεις ξεχασμένων γεγονότων, ούτε απλοί επετειακοί εορτασμοί.
Θα πρέπει να λειτουργούν ως δεσμεύσεις από μικρούς και μεγάλους πως οι μνήμες των αγώνων για την ελευθερία και τη δημοκρατία ποτέ δεν πάνε χαμένοι όποιο κι αν είναι το μετά.
Πως αν χρειαστεί στο μέλλον και πάλι μικροί και μεγάλοι θα υψώσουν το ανάστημα, θα σηκώσουν το κεφάλι και θα αντισταθούν και πάλι στον οποιοδήποτε προσπαθήσει να καταπιέσει και να σκλαβώσει αυτόν τον λαό.
Αυτή τη δέσμευση επαναδιατύπωσαν τα παιδιά μας με τη δροσιά της ηλικίας της Ε’ δημοτικού αλλά και με τη σοφία των λόγων και των εικόνων.
” Όταν σκύβουμε μας φαίνονται μεγάλοι
Τώρα που σηκωθήκαμε μας φαίνονται ΜΙΚΡΟΙ.”
Μ΄αυτά ακριβώς τα λόγια έκλεισε η εκδήλωση για την επέτειο του πολυτεχνείου.
ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΔΕΣΜΕΥΣΗ
ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
